Als Belgische stagiair in Amsterdam

2020, het jaar dat ik zou afstuderen. Ook in België betekent dit dat je in 2019 volop op zoek gaat naar een geschikte stageplaats. In mijn geval stond een geschikte stage gelijk aan een stage bij een digitaal marketingbureau. Digital marketing is namelijk de toekomst en daar wil ik mij volledig op voorbereiden. Maar ik wilde meer. Ik wilde het echte werkleven ervaren en dat betekent ook zelfstandig worden. Dat klinkt vet, want je kan doen wat je wilt, maar dat betekent ook je verantwoordelijkheid nemen. Anyway, I’m in.

Hup Holland Hup

De keuze was voor mij dan ook snel gemaakt: een buitenlandse stage bij onze Noorderburen. Maar waarom Nederland? Naar mijn mening staan bedrijven in Nederland op digital vlak een stuk verder dan Belgische bedrijven.

Ik was helemaal overtuigd en mijn uitbundigheid vertelde mij om meteen wat opzoekwerk te doen. Ik stofte mijn mooiste Nederlandse woordenschat af en sprak mijn creatieve ziel aan. In combinatie met mijn enthousiasme vlogen mijn woorden op mijn computerscherm. Mijn sollicitatiebrieven gingen vlotjes de deur uit, straight naar Nederland.

Mad Pack

Zo enthousiast als ik was in juni, zo onzeker was ik eind augustus. Mijn creativiteit had blijkbaar weinig indruk gemaakt, want een antwoord bleef uit. Mentaal begon ik al na te denken over een andere locatie, tot ik plots een mailtje zag verschijnen in mijn inbox. Een mailtje van Mad Pack, een mailtje van Michiel. Het sappige en heerlijke Hollandse accent droop van het scherm en ik wist: dit wordt hem. En dat is ook hoe het gegaan is.

Voor ik het wist, was mijn stagecontract getekend, zaten mijn lessen erop en zat ik in de auto richting Nederland. Wat spanning, dat wel, maar vooral een koffer vol nieuwsgierigheid en excitement. Mijn avontuur kon eindelijk beginnen. Als ik er achteraf op terugkijk is ‘avontuur’ hier wel op zijn plaats.

Belgisch schaapje

De eerste dag dat ik op kantoor binnenstapte, was nog wat onwennig. Ik voelde me net een Belgisch schaapje in een kantoor vol Nederlandse wolven. Maar ik werd meteen opgenomen in de roedel. Een roedel die enorm hard aan elkaar hangt en samenwerkt om prooien binnen te halen. Een extra lid zou dat werk wat verlichten en dat is ook wat ik 3,5 maand geprobeerd heb.

Tijdens de eerste twee weken kreeg ik een enorm gevarieerd takenpakket aangeboden, waardoor ik van alles kon proeven. Was er iets onduidelijk? Dan stond het team meteen klaar om mijn vragen te beantwoorden. Maar het werk uitvoeren, deed ik gewoon lekker zelf. 

Ik voelde me helemaal in mijn sas in de teamspirit en de dynamisch werkomgeving bij Mad Pack. Maar dat werd plots abrupt gestopt. De roedel werd omsingeld door een virus, geen digitaal exemplaar, maar een dodelijk virus: COVID-19.

Weekje thuiswerk 

Om erger te voorkomen, vertelde Michiel mij dat we een week van thuis uit zouden werken. Tot op dat moment geloofde ik nog steeds dat dit van korte duur zou zijn. Maar in nog geen 24 uur tijd was de situatie helemaal veranderd. Ik moest zaterdag nog terugkeren naar België.

Wat ik toen nog steeds niet besefte, was dat dit de start was van een hele lange periode van thuiswerk. Thuiswerk, het woord is gevallen. Zowat iedereen kreeg er mee te maken, maar in vergelijking met andere mensen in mijn omgeving, voelde ik mij vrij goed in deze situatie.

Begeleiding

Dat had ik vooral te danken aan mijn collega’s. Zij hebben mij enorm goed begeleid tijdens die 3 maanden. Dagelijks hadden we contact via Slack en als ik een vraag had, kon ik deze gewoon stellen. Het werk verliep vlot en de weken vlogen voorbij. Ik had mij bij de situatie neergelegd, tot ik vrijdag 5 juni een call had met Michiel. Hij stelde mij de vraag die alles veranderde: ‘Kom je niet nog voor 2 weken naar Amsterdam?’. Ik was overtuigd en besloot om meteen het nodige te doen.

I’m back

Zondag stapte ik, met mondkapje, op de trein richting Amsterdam-Oost. Pas toen besefte ik hoe hard ik werken op kantoor gemist had. Thuiswerk vond ik helemaal goed, maar het sociaal contact miste ik toch enorm.

De laatste twee weken op kantoor waren intens. Enorm blij om terug te zijn, maar toch ook een ‘what if’-gevoel. Wat als dat virus niet had bestaan, hoe zouden die 3,5 maanden er dan hebben uitgezien? Ik heb het gevoel dat ik in dit geval nog meer als marketeer zou gegroeid zijn.

Thanks to the roedel

Toch kan ik Mad Pack niet genoeg bedanken voor al de kansen die ze mij gegeven hebben. Vele bedrijven lieten hun stagiairs weten dat ze hun stage niet konden verder zetten, maar daar werd bij ons helemaal niet over gesproken. Terwijl dit ook voor deze hechte groep wolven een nieuwe situatie was. Een situatie die je 1 keer om de zoveel jaar meemaakt.

Ik ben het Mad Pack team enorm dankbaar. Ze hebben dat Belgisch schaap omgevormd tot een wolf die deel uitmaakt van de roedel. Een wolf die nu helemaal weet wat hij wil: digital marketeer worden.

Meer uit